Elektrownia Turów – od 60 lat jeden z gospodarczych filarów Dolnego Śląska

0
703

Elektrownia Turów od lat jest jednym z największych, najnowocześniejszych i najmniej uciążliwych dla środowiska zakładów energetycznych w Polsce. W tym roku obchodzi swoje 60-lecie.

Jubileusz ten stwarza okazję do przypomnienia, jaką drogę pokonała Elektrownia, aby móc osiągnąć dzisiejsze miejsce na energetycznej mapie naszego kraju. Historia pokazuje, że niezależnie od okoliczności, w jakich funkcjonowała, zawsze spełniała najostrzejsze wymagania, zarówno ekonomiczne, jak i ekologiczne. Doświadczenia, jakie zakład nabył na przestrzeni 60 lat funkcjonowania, są gwarancją powodzenia w realizacji dalszych zamierzeń w przyszłości.

Elektrownia Turów została zbudowana w Kotlinie Żytawskiej, stanowiącej część Bramy Łużyckiej, dzielącej Rudawy od Sudetów. Według zapisów kronikarskich w latach czterdziestych XVII wieku zaobserwowano pożary płytko zalegających złóż węgla brunatnego. Po stu latach, w 1740 roku rozpoczęto wydobywanie węgla, a w XIX wieku w okolicach Zittau (Żytawy) i Bogatyni istniało już prawie 100 prywatnych kopalń podziemnych i wyrobisk odkrywkowych. Od 1890 roku nastąpiła stopniowa likwidacja drobnych zakładów górniczych na rzecz większych zrzeszeń zwanych gwarectwami. W 1904 roku regularną eksploatację metodą odkrywkową rozpoczęła na skalę przemysłową spółka akcyjna „Herkules”. W 1908 roku powstała brykietownia, a w 1911 roku opalana węglem brunatnym elektrownia w Hirschfelde. Roczne wydobycie węgla przekraczało 1 mln ton. Szacuje się, że ogólne wydobycie węgla w Turoszowie i jego okolicach (w istniejących kopalniach i odkrywkach) przez spółkę „Herkules” w czasie 180 lat, tj. okresu życia i pracy 6-7 pokoleń, osiągnęło 100 mln ton. Wydobywany węgiel przeznaczano wówczas na nawóz oraz na paliwo w procesie produkcji energii elektrycznej.

Idea zlokalizowania na Dolnym Śląsku dużej elektrowni cieplnej narodziła się w latach 50. XX wieku, kiedy to analizy długookresowe wykazały ryzyko szybkiego narastania niedoborów mocy i energii. W połowie 1955 roku powołana przez ówczesne Ministerstwo Energetyki komisja lokalizacyjna, wytypowała pod budowę elektrowni teren w pobliżu istniejącej kopalni odkrywkowej węgla brunatnego w Turoszowie. Badania polskich geologów ustaliły wielkość zasobów złoża na 1.120 mln ton, z czego zasoby nadające się do eksploatacji określono na 900 mln ton. Założenia i projekt wstępny budowy elektrowni o początkowej mocy 1.200 MW przygotował warszawski „Energoprojekt”. W pracach projektowych początkowo rozważano zastosowanie bloków energetycznych o mocy 150 MW, jednak później zdecydowano się na bloki 200-megawatowe, z jednym kotłem o wydajności 650 t/h każdy.

1 stycznia 1958 roku utworzono przedsiębiorstwo inwestycyjne „Kopalnia i elektrownia Turów w budowie”, przekształcone rok później w „Kombinat Paliwowo-Energetyczny Turów” (w budowie), a w 1961 roku w „Kombinat Górniczo-Energetyczny Turów w budowie”. Została także powołana specjalna Komisja Rządowa, a minister górnictwa i energetyki powołał swojego specjalnego pełnomocnika do spraw budowy kombinatu.

Ostateczny, kompleksowy projekt Elektrowni Turów o mocy 1200 MW został zatwierdzony Uchwałą Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów nr 54/59 z dnia 2 lutego 1959 roku. Przewidywał on realizację budowy elektrowni w trzech bezpośrednio następujących po sobie podetapach:

  1. 2×200 MW – bloki nr 1 i nr 2
  2. 2×200 MW – bloki nr 3 i nr 4
  3. 2×200 MW – bloki nr 5 i nr 6

W związku z późniejszą decyzją rozbudowy elektrowni do mocy 1400 MW, trzeci podetap objął dodatkowo siódmy blok. Generalnym wykonawcą zostało Dolnośląskie Przedsiębiorstwo Budowy Elektrowni i Przemysłu. Na przełomie lat 50. i 60. budowa Elektrowni Turów była największą inwestycją energetyczną tego typu w Europie. Pierwsza grupa pracowników przyszłej wielkiej budowy zjechała do Bogatyni 18 stycznia 1958 roku. W szczytowym okresie budowy pracowało tu około 10.000 osób. Na wielką skalę rozpoczęły się prace przygotowawcze i budowlane, przede wszystkim budowa 30 km odcinka nowoczesnej drogi (w tym 2 mosty i 3 wiadukty) ze Zgorzelca do Bogatyni i budowa toru kolejowego do Bogatyni. Równolegle trwały prace przygotowawcze do budowy odkrywki „Turów II”, która miała zabezpieczyć ciągłość dostaw paliwa dla kotłów budowanej Elektrowni.

Budowa Elektrowni Turów – lata 60.

31 października 1962 roku, jako pierwszy, został przekazany do eksploatacji blok nr 2. Polska stała się wówczas siódmym krajem świata, który posiadał 200-megawatowe bloki opalane węglem brunatnym. Pierwszy etap budowy zakończył się w roku 1965, z chwilą przekazania do eksploatacji bloku nr 7. Podjęto wtedy decyzję o budowie kolejnych trzech bloków, co pozwoliło stać się Elektrowni Turów pierwszą w Polsce elektrownią o zainstalowanej mocy 2.000 MW. Docelową moc 2.000 MW Elektrownia Turów osiągnęła w 1971 roku i do czasu oddania do użytku elektrowni w Kozienicach, a następnie w Bełchatowie, była największym dostawcą energii elektrycznej do krajowej sieci elektroenergetycznej. Wyprowadzeniu energii elektrycznej z Worka Turoszowskiego służyła rozdzielnia, wybudowana w Mikułowej.

Uchwałą Rady Ministrów z 31 marca 1976 roku zostało utworzone Zjednoczenie Przemysłu Węgla Brunatnego i Elektrowni we Wrocławiu, w skład którego weszła Elektrownia Turów.

Elektrownia Turów – lata 80.

Kolejna reorganizacja nastąpiła 22 kwietnia 1985 roku, kiedy to Zarządzeniem Ministra Górnictwa i Energetyki zostało powołane przedsiębiorstwo państwowe Zachodni Okręg Energetyczny z siedzibą w Poznaniu, którego jednostką organizacyjną stała się Elektrownia Turów. Niespełna cztery lata później, 30 grudnia 1988 roku, Zarządzeniem Prezesa Rady Ministrów, z Zachodniego Okręgu Energetycznego zostały wyodrębnione jednostki organizacyjne, które stały się przedsiębiorstwami państwowymi. Przedsiębiorstwo państwowe „Elektrownia Turów” w Bogatyni zostało utworzone decyzją Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989 roku.

16 grudnia 1999 roku Minister Skarbu Państwa skomercjalizował przedsiębiorstwo państwowe „Elektrownia Turów” przekształcając je w spółkę akcyjną, której jedynym akcjonariuszem był Skarb Państwa, w następstwie czego 31 grudnia 1999 roku Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wydał Postanowienie o wpisaniu Spółki Akcyjnej Elektrownia Turów w Bogatyni do rejestru handlowego prowadzonego przez ten sąd, ze skutkiem prawnym na dzień 1 stycznia 2000 roku.

W latach 1998-2000, w ramach restrukturyzacji wewnętrznej, ze struktur Elektrowni wydzielono spółki – m.in. medyczną, transportową i remontową. W latach 90., wraz ze zmianami ustrojowymi kraju, zmieniała się także cała polska elektroenergetyka. Zwrot w stronę gospodarki rynkowej, opartej na grze popytu i podaży, spowodował konieczność przystosowania przedsiębiorstw do działania w warunkach konkurencji na krajowym i europejskim rynku.

Postępująca globalizacja i liberalizacja rynku elektroenergetycznego w Europie wywołała konieczność tworzenia efektywnych i elastycznych struktur, zdolnych do stawiania czoła konkurencji, nie tylko krajowej, ale i europejskiej. Z tego powodu w 2004 roku, akcje Elektrowni Turów oraz kilku innych, dużych, państwowych spółek akcyjnych reprezentujących sektor elektroenergetyczny, zostały wniesione aportem do spółki BOT Górnictwo i Energetyka S.A. na podstawie „Programu realizacji polityki właścicielskiej Ministra Skarbu Państwa w odniesieniu do sektora elektroenergetycznego”, przyjętego przez Radę Ministrów w styczniu 2003 roku.

9 maja 2007 roku została utworzona PGE Polska Grupa Energetyczna S.A., w skład której weszło 11 spółek elektroenergetycznych, w tym BOT GiE S.A., czego konsekwencją była zmiana nazwy na PGE Elektrownia Turów S.A. (19 września 2008 r.).

Ostatni etap reorganizacji PGE S.A. nastąpił w 2010 roku, po podpisaniu planu połączenia spółek z obszaru energetyki konwencjonalnej. Jedenaście spółek, dotąd współpracujących ze sobą jako oddzielne osoby prawne, 1 września 2010 roku utworzyło jedną skonsolidowaną spółkę PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. (PGE GiEK S.A.).

Największą inwestycją, rozpoczętą po ponad pół wieku funkcjonowania Elektrowni Turów, była budowa nowego bloku energetycznego. Blok w Turowie jest najnowocześniejszą jednostką opalaną paliwem konwencjonalnym wśród aktywów planowanego nowego podmiotu, który będzie skupiał wszystkie krajowe aktywa węglowe. Nowy blok spełnia surowe normy ochrony środowiska. Emisja SO2 w porównaniu z wyłączonymi wcześniej blokami nr 8, 9 i 10 jest prawie 20-krotnie niższa, a emisja pyłów około 10-krotnie. Dodatkowo blok charakteryzuje się emisją CO2 o ok. 15 proc. niższą, niż obecnie funkcjonujące bloki w tej lokalizacji. Nowa jednostka jest też przystosowana do rygorów emisyjnych wynikających z konkluzji BAT, które obowiązują od sierpnia 2021 roku i zakładają wdrożenie najlepszych i najbardziej proekologicznych dostępnych technologii. Przed zakończeniem budowy bloku Elektrownia Turów dostarczała energię elektryczną do około 2,3 mln gospodarstw. Nowoczesna jednostka produkuje do 3 TWh energii elektrycznej rocznie, co pozwala na zaspokojenie potrzeb dodatkowego 1 mln gospodarstw domowych. Ponadto nowy blok korzystnie wpływa na bezpieczeństwo dostaw energii elektrycznej w okresie transformacji polskiej energetyki w kierunku nisko- i zeroemisyjnym.

Inwestycja realizowana była przez konsorcjum firm Mitsubishi Hitachi Power System, Tecnicas Reunidas oraz Budimex. Rozpoczęcie prac na terenie budowy miało miejsce w grudniu 2014 roku. Blok o mocy elektrycznej brutto 496 MW, z parowym kotłem pyłowym o parametrach nadkrytycznych opalany jest węglem brunatnym pochodzącym z pobliskiej Kopalni Turów. Nowa jednostka, pozwoliła całkowicie odbudować moc Elektrowni Turów, po wyłączeniu w 2013 r. z eksploatacji trzech najstarszych jednostek wytwórczych. Siedem pracujących bloków, w tym całkowicie zmodernizowane bloki nr 1-3, mogą osiągnąć moc ponad 2.000 MW. Na budowie zatrudnienie znalazły lokalne firmy i mieszkańcy powiatu zgorzeleckiego. Realizacja inwestycji nie tylko pozwoliła utrzymać obecnie istniejące miejsca pracy, ale stworzyła również kilkadziesiąt nowych. W szczytowym okresie na placu budowy w Elektrowni Turów pracowało dziennie około 2.000 osób, również pracowników lokalnych firm. Po zakończeniu kompleksowej modernizacji bloków 1-3 oraz oficjalnym przekazaniu do eksploatacji 14 maja 2021 r. nowego bloku energetycznego o mocy 496 MW, Elektrownia Turów posiada obecnie 2029 MW zainstalowanej mocy brutto.

Elektrownia Turów jest dzisiaj jednym z najnowocześniejszych i najmniej uciążliwych dla środowiska przedsiębiorstw energetycznych w Polsce. Nieustanne działania mające na celu minimalizowanie jej oddziaływania na otoczenie są priorytetem firmy. Rewitalizacja mocy produkcyjnych Elektrowni Turów, realizowana poprzez budowę nowego bloku 7 i kolejne modernizacje bloków 1-6, znacząco wpłynęły na dalsze zmniejszenie emisji do środowiska naturalnego. To również istotny element polskiego systemu elektroenergetycznego, mający wpływ na zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego Polski oraz stabilne dostawy prądu. Odpowiada za ok. 7 proc. krajowej produkcji energii.

Od czasu uruchomienia pierwszego bloku energetycznego w 1962 roku Elektrownia Turów przeszła wiele gruntownych zmian. Wszystkie podejmowane działania przełożyły się na sukces i postrzeganie Elektrowni Turów jako nowoczesnego i odpowiedzialnego partnera, zarówno w sferze biznesu, jak i relacji społecznych. To jeden z gospodarczych filarów i symboli tego regionu i od początku swojego istnienia zajmuje szczególne miejsce na Dolnym Śląsku – będąc jednym z najważniejszych zakładów i pracodawców. Od jej stabilnego działania zależy zarówno możliwość funkcjonowania polskich domów i placówek użyteczności publicznej, jak również bezpieczeństwo, zdrowie i życie kilkudziesięciu tysięcy ludzi w tym regionie Polski.